| Texte |
6 Lasa ny fahavaratra. Tany hafa sy fo hafa no irotsahany ankehitriny. Eo am-pitsinjovana an' iny tonon-taona1 anankiray iny, inona no tonga ao an-tsaina? Ny sarin' ny fiainana, ny sarin' ny adin' ny fiainana. Ny maraina fanantenana, ny antoandro ahiahy, ny hariva ranomaso. Nony ampitso, dia tonga indray ny maraina. Dia toy izany hatrany hatrany. Fa ankehitriny, indro tonga ny ririnina. Inona kosa re no sary asehon' ity tonon-taona ity? Jereo ny rahon' ny habakabaka fa mbola mety manopy manja ihany; toa endriky ny fahavaratra tsy mbola tapitra; ny erika koa indreny mifafifafy mahavonto, toa sarin' ny oram-pahavaratra nohanifisina; ny rivotra koa injany mifofofofo, ka na tsy mitondra ireo oram-baventy aza, dia mivimbim-panala mahangoly. Raha izany no zohina an' eritreritra, ka ampiana an' izato fisovoky ny ririnina miandalana, izay samy hafa dia samy hafa lavitra amin' ny fahatampoky ny fiavian' ny fizaran-taona namany, dia tsy inona fa fahavaratra kely, fahavaratra farany, fahavaratra antitra ny ririnina. Ary tahaka ny "fiafarana" sy ny "fahanterana " rehetra, dia andron' ny fahanginana sy fieritreretana. Dia indro fa toa feno fahanginana sy fieremam-panahy ny fanirian' ny endro ririnina. Mitambatra ireny ka manjary oriory ny fo, mitambolina ny alahelo.
|
