unkLabel:poem: |
Ery amoron-kelodrano.
io tazano ilay mpanjono.
Fintan-telo indray mamahatra
no milahatra
anoloany.
Elo manga miofon'andro
ambony loha;
alokaloka mandeha
zary loko manaratsy
iretsy rahavavy anila:
maitso, vony, mena, fotsy,
eny ho eny mampihaingo.
Haron-kely mihorom-bava,
feno vatsy,
sy tavoahangin-dranovola,
mifanondana etsy ivoho.
Hendratra izy ka nisintona,
nefa indrisy! efa lany izany jono!
Dia hirintona
hiala? Sanatria,
Miempo ho'aho ny tambaviny,
ka tsy an-kiato
ny fifiokan' ireo tady
feno kankana farango.
Injany mamango.
Dia mampakatra; nefa trondro sarim-pirina
no indry mipelapelaka
toa pitipiti-bolafotsy.
Kely loatra, hatao ahoana?
'Ndao hatsipy mba hiverina.
Kilalao mamono andro,
ontam-po mampihomehy,
piti-drano an-tarehy!
Kanto, hono!
Raha izaho no tsy mahazo
dia hariako mbamim-pintana.
Saingy izy hafa loatra!
Trondro, trondro, trondro ihany
no tsy afaka ao an-tsainy.
Dia manainga vao maraina,
velon-tsioka, velom-bolo,
hanadino ilay tontolo
sy korontany tsy lany.
Hiresaka
amim-boahary sy ny lokony;
hikirozaroza tongotra
ery amoron-kelodrano.
|
|